Eszie vs Nessa 7 - Nessa

Ik zal eerlijk toegeven, ik wilde iets verder dit keer. Iets spannender, gewoon omdat het kan. 

 

Eszie vs Nessa

7 - Planeetvreter

Nessa

 

“Hoever ben je, Sidonie?”

 

Sidonia keek op. Ze was bezig met omkleden voor het diner. Lambik had voor hen twee gereserveerd bij een van de restaurants van het schip en ze wilde er toch goed uit zien. 

 

“Geef me vijf minuten.”

 

Er klonk wat ongeduldig gemompel van de andere kant van de deur, en Sidonia besefte dat ze moest opschieten. Ze wilde dit diner niet op de verkeerde voet beginnen. Het was ontzettend lief van hem geweest om haar mee te nemen op deze cruise. En ook al had ze in eerste instantie gedacht dat de cruise naar het zuiden zou gaan,was het nog steeds een geweldige kans om tijd met Lambik door te brengen, en dat wilde ze volledig benutten.

 

Aan de haak in de badkamer hing haar prachtige, lange zwarte jurk. Ze trok hem aan, en de jurk paste perfect. Het benadrukte al haar vrouwelijke vormen. Hoewel ze deze jurk al een tijdje had, had ze nooit eerder de moed gehad om hem te dragen. Maar ze wilde iets bijzonders voor deze cruise, voor zowel haarzelf als Lambik. 

 

Nadat ze een laatste blik in de spiegel had geworpen, opende ze de badkamerdeur en betrad de hut waar Lambik ongeduldig op haar wachtte.

 

“Zou je mij kunnen helpen met de rits? Het zit net op een plek waar ik niet bij kan.”

 

“Maar dan moeten we wel…”

 

Lambik had, terwijl hij aan het wachten was op Sidonia, zitten bladeren in de folder van het cruiseschip en had daardoor niet gezien hoe Sidonia er uit zag. Tot ze om zijn hulp vroeg. Hij keek op en Sidonia zag de ogen bijna uit zijn schedel vallen. 

 

Sidonia glimlachte toen ze merkte hoe Lambik naar haar keek. Hij staarde naar haar en het was lang geleden dat hij haar zo had bekeken. Dit gevoel beviel haar wel; het was bijna verslavend. Hier kon ze zeker wel aan wennen

 

“Lambikske, als we niet te laat willen komen, dan zal je toch nu mijn rits moeten sluiten.”

 

Sidonia draaide haar rug naar Lambik, en hij benaderde haar voorzichtig. Zijn handen gleden over haar rug terwijl hij de rits langzaam omhoog trok. Hij was zo teder en behoedzaam. Het moment zelf voelde bijna romantisch aan. 

 

Sidonia pakte haar schoenen en trok ze aan. “Zullen we dan maar gaan?” vroeg ze met een grote glimlach. De avond beloofde geweldig te worden als Lambik zich nu al zo gedroeg.

 

Lambik knikte en niet veel later liepen ze samen naar het restaurant. 

 

Tijdens hun wandeling naar het restaurant, keek Sidonia even opzij naar Lambik. Hoewel hij nog niets had gezegd sinds ze zich had omgekleed, was het duidelijk wat hij van haar outfit vond. Maar ze wilde het wel van hem zelf horen. "Wat vind je van de jurk?"

 

Lambik keek even naar haar en gaf haar een kleine glimlach. "Het is een prachtige jurk."

 

Het antwoord kon niet beter zijn. Ze wist dat hij het meer dan prima vond, maar ze was benieuwd of ze er meer uit kon krijgen. 

 

Na een stille, korte wandeling bereikten ze het restaurant. Ze werden naar hun tafel geleid, en Lambik gedroeg zich als een echte heer, die haar aan tafel hielp.

 

Eenmaal aan tafel besefte Sidonia dat de jurk misschien iets gewaagder was dan ze had gedacht. Op het moment dat ze ging zitten, kreeg ze meer inkijk dan ze ooit bedoeld had. 

 

Hopend dat Lambik het niet zou merken, pakte ze haar menu en besloot het dan maar rustig door te nemen.

 

"Ben je al tot een keuze gekomen, Sidonia?" vroeg Lambik na enkele minuten.

 

"Ik twijfel nog tussen de zeebaars en de tonijn," legde Sidonia haar menu opzij en keek naar Lambik. "Wat heb jij gekozen?"

 

“Ik ben voor de zeebaars gegaan," Lambik bleef haar kant opkijken en Sidonia volgde verbaasd zijn blik. Zijn blik was op haar boezem gericht. Misschien verbeeldde ze het zich, maar het leek alsof haar jurk haar rondingen extra benadrukte, meer dan ze eigenlijk zou willen. 

 

“Oh, sh… Sorry, Lambik,” zuchtte Sidonia Ze wist zich eigenlijk ook geen houding te geven met deze jurk. 

 

Lambik lachte zachtjes. “Ik moet wel zeggen dat ik het uitzicht waardeer, maar het is misschien verstandig als je iets over je jurk doet.”

 

“Mocht de ober komen voor ik terug ben, vraag voor mij dan de tonijn met een bijpassende wijn.” Sidonia stond op van haar stoel, excuseerde zich snel en ging naar de hut om haar jasje te pakken. Gelukkig had ze er nog een meegenomen voor als het op het schip zelf ook koud zou zijn. Het kostte haar in totaal maar enkele minuten, maar het voelde als zoveel meer toen ze weer op haar terugweg was naar het restaurant. 

 

Terwijl ze weer terug liep, bedacht ze ineens iets. Lambik had de opmerking gemaakt dat hij zijn uitzicht wel kon waarderen. Dit was überhaupt de eerste keer dat hij zo’n opmerking maakte. Hij had tot nu toe weinig toespelingen gemaakt, laat staan van dit kaliber.

 

Ze ging weer tegenover hem zitten en Lambik keek op van zijn mobiel. “Hoe graag ik het zou willen menen dat het uitzicht nu beter is geworden, past dit wel beter bij de setting van het restaurant.” zei hij met een glimlach. 

 

“Dank je, denk ik.”

 

Hoewel ze vaker haar twijfels had bij Lambik en wat hij voor haar voelde, had hij nooit zulke uitspraken gedaan. Niet dat ze het erg vond, ze voelde zich wel gevleid. 

 

Om eerlijk te zijn, kon ze wel wennen aan deze vorm van aandacht...