Eszie vs Nessa 5 - Het Babbelende Bad - Nessa

Oh, ik had het Sidonia zo gegund, dat nieuwe lichaam van haar. Ze zag er echt prachtig uit. Ik was blij dat Eszie haar deel van het verhaal al af had, want ik had geen idee wat ik moest doen. Dus, ik heb mijn verhaal vanuit het oogpunt van Lambik geschreven. Want waarom wilde hij niet dat zij haar nieuwe lichaam zou behouden? Los van het feit dat hij ‘zo gek is op haar neus, voeten en kin’, het voelde bijna alsof er nog iets anders was. Voor mij dan tenminste. 

 

Eszie vs Nessa

5 - Het Babbelende Bad

Nessa

 

Lambik reed met zijn auto de straat in van Sidonia. Hij had haar al een tijdje niet meer gesproken na het avontuur met het bad en hij was eigenlijk wel benieuwd hoe het met haar ging. Het was een bijzondere gewaarwording geweest. 

 

Want wat was ze knap geweest. Ze had ineens een figuur in plaats van een lijn en het leek wel alsof alles op de perfecte plek zat. 

 

Hij schudde met zijn hoofd en stapte de auto uit. Nee, het zou niet verstandig zijn als Sidonia haar nieuwe lichaam had gehouden. Er zouden allemaal mannen op haar af komen en Sidonia zou dan geen oog meer hebben voor haar kinderen. 

 

Hij liep de woning in en werd begroet met: “Hallo, Lambik. Wil je een kopje thee?”

 

Heel even was Lambik verbaasd geweest dat Sidonia wist wie er aan de deur was geweest, maar toen herinnerde hij zich dat hij de enige was met een sleutel van het huis, naast Suske en Wiske. Die op dat moment nog op school zaten. “Klinkt geweldig, Sidonie,” was zijn antwoord terwijl hij naar de woonkamer liep. 

 

Daar zag hij op de salontafel haar mobiel liggen. Hij was nieuwsgierig naar wat Sidonia aan het doen was geweest op haar mobiel en hij pakte het op. Ze kenden elkaar immers zo goed, dat de een het meestal geen probleem vond als de ander naar de mobiel keek. Het zou ook wel heel raar gelopen zijn als Sidonia nu al een leuke man had gevonden. 

 

Het scherm van Sidonia’s mobiel werd gevuld met een foto van Sidonia in haar tijdelijke lichaam. Een zucht klonk. Ergens had hij wel spijt van het feit dat hij Sidonia niet haar nieuwe lichaam had laten behouden. Ze zag eruit als een plaatje; een echte schoonheid. 

 

Hij scrolde door naar een andere foto en hij zag iets wat hij een lange tijd niet meer bij haar had gezien. Sidonia straalde. Misschien moest hij maar iets vriendelijker tegen haar zijn, al was het maar om haar te laten vergeten dat ze een ander lichaam nodig had.  

 

Hij had niet gezien dat Sidonia intussen de woonkamer met een dienblad en thee was binnen gekomen gekomen. “Waar kijk je… Is dat mijn mobiel?”

 

Hij keek op en gaf haar een schaapachtige glimlach. “Sorry, ik was even nieuwsgierig. Ik had niet gemerkt dat er foto’s van jouw tijdelijke lichaam waren gemaakt.”

 

Sidonia gaf hem een kleine glimlach en liep naar hem toe. “Misschien omdat jij met je gedachten ergens anders zat. Ik had het aan Suske en Wiske gevraagd zodat ik me zou blijven herinneren dat ik niemand nodig heb die alleen naar mijn uiterlijk kijkt.”

 

Terwijl ze het dienblad op de salontafel plaatste, bekeek Lambik nog één foto en gaf de mobiel weer terug aan Sidonia. “Het was een bijzonder avontuur.” Lambik pakte zijn theekopje en hij keek haar aan en glimlachte. “Je bent perfect zoals je bent, Sidonie. Je hebt een prachtig geweten en een formidabel karakter. Ze weten gewoon niet wat ze missen.”

 

Hij zag haar blozen, het was vaak ook niet moeilijk om Sidonia verlegen te laten voelen met een paar complimentjes. “Dank je, Lambikske. Die woorden doen me goed. Maar toch… Had ik misschien toch mijn andere lichaam moeten behouden?”

 

Lambik keek haar verbaasd aan. “Waarom die twijfel? We hebben toch aangegeven dat we van je houden, met welk lichaam dan ook.” 

 

Sidonia ging zitten in haar zetel en keek hem strak aan. “Dus waarom had ik niet mijn nieuwe lichaam moeten behouden? Als het voor jullie niets uit maakt.”

 

Lambik schudde zijn hoofd. “Hoewel jouw nieuwe lichaam mooi was van buiten, was dat niet degene die ik zie als ik aan jou denk. Dit is wie ik zie als ik aan jou denk.” zei hij terwijl hij naar haar gebaarde. “Zoals ik al zei, ik geef om jou om wie je bent, niet hoe jij eruit ziet.”

 

Lambik nam een slok van zijn thee. “Daarnaast, het zou lastig worden als jij met zo’n lichaam mee zou gaan op avontuur.”

 

Sidonia keek hem verbaasd aan. “Wat bedoel je?” 

 

Heel even dacht hij na hoe hij zijn woorden wilde formuleren. “Al die mannen die over jou heen zouden vallen, jij zou iedere keer afgeleid raken…”

 

“Evenals jij, Lambik. Je keek naar mij zoals je nooit eerder naar mij had gekeken.”

 

“Dat was de nieuwigheid van jouw lichaam. Ik zou er na een tijdje wel weer aan gewend geraakt zijn.”

 

Een stilte viel. Lambik wist dat hij gelijk had, maar dat ook Sidonia gelijk had. Toen hij haar zag in dat prachtige lichaam van haar, was hij stil geweest en had hij ook wel het gevoel gehad dat zijn ogen uit zijn hoofd zouden vallen. Maar het zou niet verstandig zijn om met zo’n knappe vrouw op pad te gaan. Daarnaast was hij eigenlijk ook bang dat met een prachtig lichaam een langzaam rottend karakter zou komen. Als je dan al keek naar dat model die zich om had laten bouwen…

 

Sidonia nam een slok van haar thee en zuchtte. “Je hebt waarschijnlijk wel gelijk. Maar het is soms zo lastig als de buitenwereld zo onverschillig en oppervlakkig kan zijn.”

 

Lambik gaf haar een kleine glimlach, plaatste zijn kopje thee op de tafel en liep naar haar toe. “Jij bent perfect zoals jij bent, Sidonie. Laat niemand het tegendeel beweren.”

 

Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en Sidonia glimlachte. “Dank je, Bikske. Ik zal mijn best doen.”

 

Lambik glimlachte terug. "Graag gedaan, Sidonie. Onthoud altijd dat je mooi bent, ongeacht hoe je eruitziet. En als er ooit twijfel is, weet dan dat wij er altijd voor je zullen zijn."

 

Hij was dol op zijn vriendin, hij zou ook naar het einde van de wereld gaan en terug om haar gelukkig te maken. Iets wat hij recentelijk ook had bewezen. Maar een relatie met haar zag hij niet zitten. 

 

Maar hij kon ook niet ontkennen dat hij iets meer voor haar voelde dan alleen vriendschap.